ปัญหาแนวรับของโปรตุเกส: วิกฤติแบ็กขวา

ข้อมูลไม่เคยโกหก หลังจากวิเคราะห์ทุกครั้งที่บอลเคลื่อนไหวในรอบคัดเลือกยูโร และติดตามผลงานในแชมเปียนส์ลีก ผมพบว่าทีมระดับ élite ในยุโรปจำเป็นต้องมีแบ็กขวาคุณภาพโลกเพื่อแข่งขันได้ ส่วนพารีสแซงแตงแบร์ (PSG) ก็พิสูจน์แล้วด้วยการใช้งานฮากามีและเมนเดซ เพื่อก้าวไปสู่แชมป์ โดยเฉลี่ยสร้างโอกาสสำคัญรวมถึง 2.7 ครั้ง/เกม เหนือคู่แข่งอย่างอินเตอร์ มิลานในรอบชิงชนะเลิศ

ตัวเลือกปัจจุบันไม่พอ

• คาแนโล: เมตริกการป้องกันลดลง 23% จากการยืมจากบาเยิร์น (1.3 การแย่งบอล/เกม เปรียบเทียบเฉลี่ยตลอดอาชีพที่ 2.1)
• ดาโลต์: เสียบอลให้ผู้เล่นเจาะเข้าไปได้ถึง 1.5 คน/90 นาที — เป็นรองในกลุ่มแบ็กขวา Top-5 ในลีกดัง
• เซเมโด: อายุเริ่มเข้าใกล้ (29) และสถิติด้านความเร็วลดลงเรื่อยๆ

ข้อมูลแสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่แค่เกมแย่ๆ เฉพาะครั้งเดียว — มันเป็นปัญหาโครงสร้างระบบจริงๆ

การแก้ไขโดยเปลี่ยนมาใช้มิดฟิลด์? เป็นไปไม่ได้

บางคนเสนอให้นาเวสเล่นตำแหน่งแบ็กขวาเพื่อใช้ศักยภาพทางเทคนิคของเขา ผมมอง differently: การเปลี่ยนมุมมองจะทำให้เสียประโยชน์จากความสามารถในการผ่านบอลเชิงรุก (แม่น率达85%) ในตำแหน่งกลางสนาม — พื้นที่ที่โปรตุเกสมากำลังขาดแคลนมากกว่าเดิม

พฤติกาลของโลกใบใหญ่

ในรอบ Knockout, การป้องกันขาไหนอ่อน จะถูกโจมตีแบบไร้อะไรเลย มอนเดลอาระยะยาวคาดการณ์ว่าโปรตุเกสมีโอกาสแค่42%จะเข้า半-final หากคงระบบแบ็กขวาแบบเดิม เปรียบเทียบกับ68%หากมีแบ็กขวาคุณภาพระดับฮากามี

ทางออกอาจเป็น:

1. เร่งนำดาวรุ่งอย่างโทมาซ เอสเตเวส (21) มาใช้งานจริง
2. พิจารณาเปลี่ยนระบบเป็นกองหลังสามคน เพื่อลดภาระแบ็กขวา
3. กราบทูลขอให้คาแนโลกลับมาโชว์ฟอร์มระดับแมนเชสเตอร์ซิตี้อีกครั้ง

ประเด็นนี้ไม่ใช่มองแค่ว่าหนึ่งตำแหน่ง — มันเกี่ยวข้องกับอนาคตของคริสเตียโน โรนัลโด กับการลาวงการแบบสมศักดิษฐาน